Fotograaf
Federico Rios

‘Zolang er geweld is in Colombia, blijf ik fotograferen’

Federico Ríos fotografeert met gevaar voor eigen leven het conflict en onrecht in zijn thuisland. Hij laat de moeilijke realiteit zien. Zijn beelden dragen de stille stem van de gemeenschapsleiders, hun pijn, hun vreugde, hun hoop en verdriet.

‘Ik wil dat mijn fotografie de kijker dichter bij verre en onbekende onderwerpen brengt. Dat het bruggen bouwt en verder gaat dan het vastleggen van een situatie.’

Federico Ríos ontving talloze onderscheidingen en zijn foto’s stonden in The New York Times en het magazine National Geographic. Samen met Federico Ríos maakt Mensen met een Missie het leed van de Colombianen zichtbaar.

Fotograaf
Federico Rios

‘Zolang er geweld is in Colombia, blijf ik fotograferen’

‘Ik wil dat mijn fotografie de kijker dichter bij verre en onbekende onderwerpen brengt. Dat het bruggen bouwt en verder gaat dan het vastleggen van een situatie.’

Wat zie je als de rol van fotografie in de wereld van vandaag?
‘Ik zie dat er in Colombia, maar ook wereldwijd, een enorme kloof is tussen gemeenschappen. Samenleven wordt steeds complexer, omdat we elkaar niet kennen. Fotografie kan helpen om met die diversiteit om te gaan. Met mijn foto’s vertel ik verhalen. Zodat mensen uit verschillende werelden iets dichter bij elkaar komen. En oog krijgen voor elkaar.’

Wat vind je het moeilijkst in je werk?
De hulpeloosheid en pijn bij mensen fotograferen die een dierbare verliezen door het geweld. Telkens weer maak ik de afweging, is die foto belangrijk om het verhaal te vertellen. Mag ik daarvoor zo dichtbij komen? Te midden van de ellende zie ik ook de hoop die uit de diepste duisternis kan opduiken. Een sprankje menselijkheid dat kracht geeft om verder te gaan. Om in opstand te komen. Uiteindelijk is er altijd hoop.’

Bekijk de noodkreet van Federico